مي دوني چي تو روش کار غربيها تحسين برانگيزه. همه چيز رو آزمايش ميکنند و بعد حرف مي زنند. تازه ادعاي چنداني هم ندارند. اينا فقط نتايج يه آزمايش ساده است که بعدا دوباره ممکنه کاملتر بشه و يا حتي نقض بشه. مثل اون بچه توي فيلم تئوري هاي مختلف رو امتحان مي کنند تا به جواب برسند. من يه مدتي ماهواره داشتيم و برنامه جو فراست رو ميديدم. صرف نظر از اينکه روشهاش خوبه يا بد، بدرد ما مي خوره يا نمي خوره، برام قابل احترام بود چون کار مي کرد. با افراد ديگه تحقيق مي کردند روي شرايط و حالات مختلف بچه ها. سرسري و قياس به نفس نيست حرفهاشون. روي يه سري بچه امتحان مي کنند و بعد نتايج رو اعلام مي کنند. اما متاسفانه ما ايراني ها هي همه مورد ها رو با خودمون و بچه خودمون مقايسه مي کنيم و نظر مي ديم. دنيا حول ما و تجربيات ما مي چرخه.

البته نه همه ولي خوب اکثرا همين طوره...

ممنونم دوست خوب. من هميشه وبلاگت رو خاموش مي خوندم اما ايندفعه دلم نيومد خاموش بمونم و ازت تشکر نکنم.:)

نکاتي که تو کليپ برام جالب بودند: مقايسه مرغ و کلاغ و دوران بچگي طولاني ترشون و وابستگي بيشتر به والدين براي خود من به شخصه خيلي موثر بود و الان خيلي منطقي تر و علمي تر به اين قضيه وابستگي بچه ها نگاه مي کنم. من خودم يک دختر سه سال و چهار ماهه دارم و اين بحثها برام جالب هستند.

چالشي که اون پسربچه هم باهاش درگير بود و روش کار خودش که منحصر به فرد بچه هاست هم برام قشنگ بود.

و يه چيز ديگه خيلي خيلي تحت تاثير تسلط و رواني صحبت خانم گوپ نيک قرار گرفتم و يه جاهايي به جاي اينکه به موضوع توجه کنم محو روان و سريع حرف زدنش مي شدم. من خودم انگليسي ام خوبه و از اين کليپ ها لذت مي برم. مخصوصا که مربوط به روانشناسي کودکان باشند.

ممنون ميشم اگه باز هم از اين کليپ ها بزاري