مي دوني چي تو روش کار غربيها تحسين برانگيزه. همه چيز رو آزمايش ميکنند و بعد حرف مي زنند. تازه ادعاي چنداني هم ندارند. اينا فقط نتايج يه آزمايش ساده است که بعدا دوباره ممکنه کاملتر بشه و يا حتي نقض بشه. مثل اون بچه توي فيلم تئوري هاي مختلف رو امتحان مي کنند تا به جواب برسند. من يه مدتي ماهواره داشتيم و برنامه جو فراست رو ميديدم. صرف نظر از اينکه روشهاش خوبه يا بد، بدرد ما مي خوره يا نمي خوره، برام قابل احترام بود چون کار مي کرد. با افراد ديگه تحقيق مي کردند روي شرايط و حالات مختلف بچه ها. سرسري و قياس به نفس نيست حرفهاشون. روي يه سري بچه امتحان مي کنند و بعد نتايج رو اعلام مي کنند. اما متاسفانه ما ايراني ها هي همه مورد ها رو با خودمون و بچه خودمون مقايسه مي کنيم و نظر مي ديم. دنيا حول ما و تجربيات ما مي چرخه.

البته نه همه ولي خوب اکثرا همين طوره...

ممنونم دوست خوب. من هميشه وبلاگت رو خاموش مي خوندم اما ايندفعه دلم نيومد خاموش بمونم و ازت تشکر نکنم.:)