با وجود اينکه مادر نيستم اما نگراني و استرس و عشق و عصبانيت و تمام حسهاي توي نوشته ات رو با عمق وجودم درک کردم....تا اينکه....تا اينکه.....رسيدم به انار

يه دفعه تمام تنم مور مور شد و بي اختيار چشمام رو بستم و حال و روز انار اومد تو نظرم

هر چند از رفتن انار همه ناراحت شديم ولي چقدر خوبه که ديگه درد نميکشه....خدا رحم کنه به دل نازلي