دخترک من تازه 3 سال و چهار ماهه شده.خيلي زرنگ و باهوشه و پر تحرک.مهد هم مي ره...عاشق کتاب و قصه و نمايش هم هست يعني ما خودمون خيلي با هم بازي مي کنيم و به جاي حيوونا و آدماي مختلف حرف مي زنيم. و قصه هاي کتابا رو بازي مي کنيم. ما زياد تي وي نمي بينيم. يعني چند روز مي گذره که تلويزيون خونه روشن نميشه و دختر من در مقايسه با بچه هاي اين سن علاقه کمي به کارتون نشون ميده...

دختر من تو اين سن به طور مشخص از گرگ نمي ترسه اما از هر کارتوني که توش صحنه هاي ناراحت کننده داشته باشه بدش مي ياد و ديگه به ديدن ادامه نمي ده. حالا گرگي، شيري بخوان حيوون ديگه اي رو بخورن يا اذيت کنند. يا آدماحيوونا رو اذيت کنند. واقعا ناراحت ميشه و ميگه کارتونش بده. نمي خوام ببينم ...

ديروز رفتيم فرهنگسراي ابن سينا. يه نمايش داشت که دختري با يه خروس دوست بود، بعد يه مدت اين دختر از آواز قشنگ خروس خسته ميشه و هوس مرغ مي کنه تا براش تخم بزاره و خروس رو ول مي کنه و مرغ مي ياره و بعد از مرغ خسته ميشه و مي ره دنبال مرغابي تا بتونه باهاش آب بازي کنه... اين پرنده ها از دست اين دختر ناراحت مي شند و غصه مي خورند و دلشون ميشکنه. دخترک من اول نمايش که مي خنديد و دست مي زد با آهنگها اما ولي وقتي نمايش به اينجا رسيده بود ديگه از گريه نمي تونست خودشون نگه داره و من تو بغلم نگهش داشته بودم و نگاه نمي کرد و مي گفت نمايش خوبي نيست. نمي خوام ببينمش. چرا خروس و مرغ ناراحتتند؟ و ما ديگه چون صداي زوزه آقا گرگه براي خوردن مرغابي هم وارد قصه شده بود و اشک ريزان دختر من شديد شده بود (اما کاملا بي صدا ) ، اومديم بيرون و بعد آروم شد. شديدا مي ره تو حال و هواي قصه و احساسات نقشها..