كودكان حساس نسبت به مسائل كوچك به سرعت واكنش نشان مي دهند، به راحتي ناراحت شده و به سرعت برانگيخته مي شوند. اين نوع كودكان به رفتارها و واكنش هاي محيطي بسيار حساس بوده و به همان نسبت نيز آسيب پذير هستند نسبت به مسائل ناخوشايند بسرعت واكنش نشان داده و اعتراض مي كنند. كودكان حساس محيط امن و شناخته شده را ترجيح مي دهند. هر چيزي كنجكاوي شان را برمي انگيزد و اين مسئله باعث افزايش يادگيري در آنها مي شود، علاوه بر اين، آنها افراد بسيار منظمي به شمار مي روند. آنها از آزار رساندن به ديگران خودداري كرده و هنگامي كه فردي را صدمه ديده مي بينند، ناراحت شده و به وي كمك مي كنند. توانايي انتقال فكر در كودكان حساس بسيار بالاست و علت آن حساسيت بيش از حد آنها بوده كه قوه ادراك و احساساتشان را افزايش داده و اين مسئله توانايي تاثير بر احساسات ديگران را در آنها به طور چشمگيري پيشرفت مي بخشد. راهكارهايي براي كنار آمدن با كودكان حساس :والدين بايد به خاطر داشته باشند نبايد اين كودك را مجبور به انجام كاري كرد كه به دلخواه او نيست.هر كودك براي خود محدوده اي دارد و احترام به حدود او باعث مي شود كه او نيز احترام به حدود ديگران را فراگيرد. والدين بايد به خاطر داشته باشند نمي توانند تمام مسائل ناراحت كننده را از كودك خود دور كنند و كودك هم مانند سايرين بايد به چارچوب قوانين و محدوديت ها آشنايي پيدا كند و خود را با آنها وفق دهد. موقعيت ها و اتفاقات زندگي اگرچه همگي خوشايند نيستند، اما باعث تقويت قوه درك، تفكر، خلاقيت و سازگاري مي شوند و كودكان را در مسير پيشرفت قرار مي دهند. شيوه هاي آرامش بخش و فنون تشكيل دهنده اي مانند در آغوش گرفتن كودك، گفت و گو و لحن مهربان وجود دارد كه آنها را آرام مي كند. صحبت كردن و توجيه واقعيت هاي زندگي به كودك وقتي كه او بزرگ شده و توانايي درك صحبت هاي والدين خود را دارد و يا جلب كردن توجه وي به چيزهاي ديگر هنگامي كه نوزاد است نيز از حساسيت هاي كودك مي كاهد و وي را نسبت به مسائل زندگي هوشيار نگه مي دارد. در حقيقت اين وظيفه پدر و مادر است كه به كودك خود كمك كنند تا توانايي سازگار كردن خود با محيط اطرافش و جامعه را فرا گيرد. والدين بايد به اين نكته توجه داشته باشند احساسات و واكنش هاي آنهاست كه ويژگي ها و رفتارهاي كودكان را رقم خواهد زد.