واااااااااي سمانه. سه ماهه دارم به سعي مي کنم بغضم رو اشک رو آهم رو نهان کنم. چه شبها که اشک بي صدا گونه م رو داغ کرد .
سه ماه پيش نسيم، دوست نازنين دوران تحصيلم براي هميشه چشمهاي زيباش رو به روي دنيا بست و محمدحسين سه ساله ش رو تنها گذاشت. نسيم مثل نسيم تو زندگي دوستانش وزيد و رفت.......... حالت رو درک مي کنم. صورت مثل ماهش، صداي قشنگش، قلب مهربونش که هميشه نگران همه بود يه لحظه از دل و ذهنم نمي ره. به پسرش که فکر مي کنم ديوونه مي شم.....
دنيا خيلي بي رحمه....خيلي.... (اشک امان نمي دهد.....)
خدا رحمتشون کنه.هردوشون رو . نسيم من، سعيده تو....