دیدید از قدیم می گن برادر گوشت داداششو می خوره اما استخونشو دور نمی ندازه؟ حالا حکایت ما و پارسی بلاگه، آقا ما اومدیم چهار تا انتقاد از قالبمون کردیم درست، اما این دلیل نمی شه که کلا بند و بساطو جمع کنیم و بکوچیم که!

خب من به دو دلیل کاملا منطقی دلم نمیاد اینجا رو ول کنم ، اولا که یه امکاناتی داره که تو قالبای دیگه ندیدم:(خب خدا پیغمبری آدم بد یکیو می گه خوبشم باید بگه دیگه)

1. سیستم "وب خوان" که از طریق اون می تونی از به روز رسانی تمام لینک هات باخبر بشی (چه هم قالبیت باشن چه نباشن) و به طور اتومات لینک هات رو به ترتیب به روز رسانی از بالا به پایین مرتب می کنه.
2. امکان درج امضای الکترونیک، (اسم و تصویر فرد کامنت گذارنده) که البته فقط واسه خود پارسی بلاگیا امکان پذیره
3. امکان درج لوگوی دوستان در بخش لینک ها
4. امکان درج تصویر در کامنت ها
5. سیستم پارسی یار، که یک نوع ارتباط درون گروهی پارسی بلاگی ها هست و از طریق اون روابط بین اعضاء بهبود پیدا می کنه و همینطور می تونن پیغامهای گروهی ارسال کنند و اتاق های تبادل افکار تشکیل بدن.
6.  مجله ی پارسی نامه، که هر روز تعدادی از کاربران و مطالبشون (مطالب غیر کپی) رو به عنوان برگزیده انتخاب می کنه و این خودش باعث می شه کاربرها بیشتر روی پست هاشون دقت داشته باشند و بهمین دلیل کمتر توی وبلاگای این قالب پست های تکراری و کپی شده و  کلیشه ای دیده می شه.
7.  حضور دبیران و مدیران محتوایی که از میان خود کاربران پارسی بلاگی ها هستند.
8.  خود صفحه ی اصلی پارسی بلاگ که به صورت آنلاین تازه نوشته ها، اخبار و اتاق های گفتگو رو نمایش می ده و دسترسی بهشون رو آسون می کنه
و ...

غیر از این امکانات که گفتم و خیلیای دیگه که یادم رفته و نگفتم دلیل دومم که دلیل  اصلی اصلی اصلیم هست اینه که این قالب رو "دوست دارم" چون از ابتدای وبلاگ نویسیم حدود هشت ساله که توی این قالب هستم و خاطرات بسیار خوبی ازش دارم و دوستان خوبی اینجا پیدا کردم که دلم نمیاد به همین راحتی ولش کنم و برم.

قانع کننده بود آیا؟؟؟