گاهی وقت ها و برای بعضی تصمیمات مهم و خطیر زندگیت، احساس می کنی که باید مدت ها فکر کنی، زمانی طولانی صرف کنی تا بتونی آمادگیشو پیدا کنی، و بارها سبک و سنگین کنی تا بفهمی که می تونی اون تصمیم مهم رو اتخاذ کنی یا نه؟؟

اما یهو، یه آن، یه لحظه، یه ثانیه، نه یه صدم ثانیه بدون این که به تبعات تصمیم مهمت فکر کنی انقدددر توکلت زیاد می شه و ناگهانی، احساس می کنی که یه کار خاصی رو باید انجام بدی که انجامش می دی و اون لحظه فقط و فقط و فقط یه کلمه هست که نه فقط روی زبونت بلکه تو همه ی شریانهای ریز و درشت قلبت جاری می شه:

*تــــوکــــل بــــه خـــــدا*