وب گذر انسان ها را به شماره تبدیل می کند ... این جمله منو یاد فیلم فورترس یا قلعه می ندازه که شخصیتهای داستان (زندانیان اون زندان سی طبقه) هر کدوم یک کد داشتند که روی بازوهاشون حک شده بود و با اون کد شناسایی می شدند؛ این کد گویای تمام شخصیت اونها بود و فارغ از احساسات و عواطف و قلب و روح آدمی، اون ها فقط یک شماره بودند ... حکایت این وب گذر هم همینه گویا ... من اینجا، پشت سیستم نشستم و مستطیل قرمز و بنفش کنار وبم رو کلیک می کنم تا ببینم کدام "شماره" به مجازی خانه ی من سر زده! گاهی آدم فراموش می کنه که اون "عدد" یک انسانه و دارای قلب و روح و حس هم هست ... چون از عواطف اون عدد چیزی نمی شه فهمید، فقط همین: یک عدد آمد! حتی رفتنش و کیفیت رفتنش (خوشحال رفت، غمگین رفت، متفکر رفت، دلتنگ رفت، و ...) هم ثبت نمی شه! بهمین دلیل ساده که این ها خاصیت انسان هاست نه شماره ها ... انگار قصه ی غم انگیز "ماشینیزه شدن انسان" و اسارت در "حصارهای الکترونیک" که سال ها پیش توی فیلم قلعه و فیلم های اینچنینی به تصویر کشیده شده بود، آرام آرام و ذره ذره برای ما هم رخ داده... و مطمئنا به همینجا هم ختم نخواهد شد ... خلاصه این که بوهای خوبی نمیاد و خدا به خیر کنه، حکایت ما و این "تکنولوژی بی شاخ و دم" رو ...
*آســــــــمانه*
پــــــروفایـــــل
دوست دارم *مـــــــــــــــادر* باشم تا هر کس دیگری بر روی زمیـــن ... و خداوند غزلــــــواره ی بزرگ هستی را با نقش *مـــــــادری* سروده است
آرشیو
آرشیو موضوعی
دنیای زیبای دخترم[13] . روانشناسی[2] .
دوستان به ترتیب به روز رسانی